De nieuwste film die in de Indiase bioscoop verschijnt, Fighter, geregisseerd door Siddharth Anand, doet de wenkbrauwen fronsen in de hele industrie. Met een met sterren bezaaide cast met Hrithik Roshan en Deepika Padukone, ontrafelt de film een intens verhaal over een squadron van de Indiase luchtmacht en hun strijd tegen terroristen. De film heeft verschillende reacties uitgelokt, waarbij sommigen de patriottische ondertoon toejuichen, terwijl anderen de algehele uitvoering afkeuren.
Te grote afhankelijkheid van CGI en matige actie
Een overheersende kritiek op Fighter richt zich op de buitensporige afhankelijkheid van CGI en ongeïnspireerde actiescènes. De afhankelijkheid van de film van door de computer gegenereerde beelden om luchtgevechten weer te geven, heeft veel kijkers niet onder de indruk gemaakt, met scènes die vaak worden beschreven als vlak en ongedenkwaardig. De monotone actiescènes hebben zelfs parallellen getrokken met de bekende Top Gun-serie. Bovendien heeft de poging van de film om patriottisme te verweven met commercieel entertainment geresulteerd in misplaatste muzikale intermezzo's en opdringerige productplaatsingen, waardoor de kijkervaring verder wordt verminderd.
Indrukwekkende VFX en CGI: een zilveren randje
Ondanks zijn tekortkomingen beschikt Fighter over een indrukwekkende VFX en CGI, met dank aan Redefine en DNEG. De opvallende visuele effecten en computergegenereerde beelden geven de film een vleugje realisme. De nauwgezette aandacht voor de verlichting, textuur en het gewicht van het vliegtuig, en de ingewikkelde detaillering van het omringende landschap zijn inderdaad lovenswaardig. De impact van deze visuele wonderen wordt echter enigszins ontsierd door schokkerige montage en repetitieve opnamen.
Hypernationalistische verhalen krijgen kritiek
De verhalen van Fighter, zwaar doordrenkt van hypernationalisme, hebben tot controverse geleid. Het verhaal, dat draait om een confrontatie tussen India en Pakistan, is een terugkerend thema in de Hindi-cinema. Hoewel dergelijke patriottische verhalen niet ongebruikelijk zijn in hedendaagse Indiase films, vonden sommige doelgroepen de aanpak van Fighter overdreven assertief. Het afschilderen van de Indiase strijdkrachten als doelbewust toegewijd en Pakistan als een religieuze tegenstander heeft tot discussie geleid. De weergave van minderheidsgemeenschappen en vrouwen in de film is ook onder de loep genomen.
Conclusie
Fighter schiet helaas tekort in zijn potentieel. Het overweldigende patriottisme, overmatig gebruik van CGI en opdringerige productplaatsingen overschaduwen de positieve aspecten van de film. De uitvoeringen, hoewel bevredigend, maken de ongeïnspireerde verhalen en uitvoering niet goed. Ondanks zijn gebreken kan Fighter resoneren met het publiek dat op zoek is naar een overdosis hypernationalisme en met CGI beladen actiescènes. Het stelt echter degenen teleur die hopen op een genuanceerde en boeiende filmische ervaring.
Kortom, Fighter is een mislukte poging om patriottisme, actie en commercieel entertainment samen te voegen. De buitensporige afhankelijkheid van CGI, ongemakkelijke muzikale intermezzo's en opdringerige productplaatsingen stompen de algehele kijkervaring af. De hypernationalistische verhalen van de film en de controversiële weergave van minderheidsgemeenschappen polariseren de meningen verder. Ondanks lovenswaardige beelden zijn ze niet genoeg om het slecht uitgevoerde verhaal en de matte verhalen van de film te redden. Het is misschien geschikt voor bepaalde nichedoelgroepen, maar het levert geen echt boeiende en tot nadenken stemmende filmische ervaring op.