Een lastige heropleving: de nieuwste onderneming van de Ghostbusters-franchise

De Ghostbusters-franchise, geboren in 1984, heeft een tumultueuze reis achter de rug vol met een hele reeks iteraties en reboots, die elk in verschillende mate succes hadden. De recente aflevering, "Ghostbusters: Frozen Empire", streeft ernaar de betovering van de originele film te heroveren met een nieuwe set ghostbusters. Helaas voldoet het niet aan zijn ambitie en laat het publiek zijn bestaansreden in twijfel trekken.

Een klassiek gezin in een nieuw jasje in "Ghostbusters: Frozen Empire"

Geregisseerd door Gil Kenan en geschreven door Kenan en Jason Reitman, "Ghostbusters: Frozen Empire" doet de familie Spengler herleven die de ghostbusting-erfenis van hun overleden grootvader, Egon, voortzet. Het bonte gezelschap bestaande uit moeder Callie (Carrie Coon), sarcastische zoon Trevor (Finn Wolfhard), intellectuele dochter Phoebe (Mckenna Grace) en Callie's vriend Gary (Paul Rudd) begint aan hun avontuur in New York City, waar het allemaal begon. Bijgestaan door de originele Ghostbuster Winston (Ernie Hudson), nemen ze het op tegen een huiveringwekkende eldritch-godheid en een minileger van Stay-Puft Marshmallow-mannen.

Vertrouwen op nostalgie: een potentiële valkuil

Een van de in het oog springende problemen met "Ghostbusters: Frozen Empire" is de overmatige afhankelijkheid van nostalgie. De film lijkt meer bezig met het brengen van hulde aan het origineel dan met het uitstippelen van zijn unieke koers. De herneming van rollen van Bill Murray, Dan Aykroyd en Ernie Hudson voelt gekunsteld en overbodig aan. Het lijkt erop dat de filmmakers oude fans wilden sussen door deze bekende gezichten op te nemen, wat het gebrek aan originaliteit van het verhaal alleen maar onderstreept.

Humor en plot: niet aan de verwachtingen voldoen

De humor in de film stelt ook teleur, waarbij de meeste grappen worden teruggebracht tot kwinkslagen en oneliners. Ondanks dat het een getalenteerde cast heeft, waaronder Paul Rudd en Finn Wolfhard, lijkt het script meer bezig te zijn met het uitleggen van een ingewikkeld plot en het introduceren van nieuwe Ghostbusting-technologie dan met het leveren van echte lach. De visuele grappen, slapstickkomedie en effectieve schrikmomenten die hebben bijgedragen aan de grootsheid van de originele film zijn merkbaar afwezig in 'Frozen Empire'. Bovendien zijn de plot en de antagonist van de film onvoldoende ontwikkeld en slagen ze er niet in het publiek te boeien. De onduidelijke beweegredenen van de op wraak beluste oude god en de overhaaste oplossing van het conflict laten veel te wensen over. De nadruk op expositie en overlevering laat weinig ruimte voor karakterontwikkeling en verhalende betrokkenheid.

Niet alles is verloren: enkele verlossende aspecten

Ondanks zijn gebreken is "Ghostbusters: Frozen Empire" geen totale flop. De film is goed gemaakt, goed geacteerd en vermakelijk genoeg voor een filmavond met het gezin. Kumail Nanjiani's uitgestreken goofball-personage lokt betrouwbare lachsalvo's uit, en de terugkeer van bekende gezichten als Annie Potts en William Atherton zal fans van de originele film plezieren.

Conclusie

"Ghostbusters: Frozen Empire" vertegenwoordigt een gemiste kans om de franchise te verjongen en iets nieuws op tafel te brengen. De grote afhankelijkheid van nostalgie en het niet leveren van de humor en angsten die de originele film tot een klassieker maakten, zijn belangrijke nadelen. Hoewel die-hard fans die verlangen naar een dosis nostalgie misschien voldoening vinden, laat het uiteindelijk het publiek twijfelen aan het doel ervan. Misschien is het tijd voor de Ghostbusters-franchise om gracieus te buigen en de deur te openen voor nieuwe en innovatieve ideeën in bovennatuurlijke komedie.