Ένα αφιέρωμα σε μια κωμική ιδιοφυΐα: Θυμόμαστε τον Ryan O'Neal

Ο Ryan O'Neal, γνωστός για τους ρόλους του σε κλασικές ταινίες όπως "Love Story", "What's Up, Doc?" και "Paper Moon", πέθανε την Παρασκευή σε ηλικία 82 ετών. Ενώ η καριέρα του διέσχισε διαφορετικές εποχές και είδη, η ικανότητά του για κωμωδία screwball άφησε μια αξέχαστη εντύπωση στο κοινό.

"What's Up, Doc?": Μια γιορτή της κωμωδίας Screwball

Ένας από τους πιο αξιομνημόνευτους κωμικούς ρόλους του O'Neal ήταν στην ταινία του Peter Bogdanovich το 1972 "What's Up, Doc?" Σε αυτό το αφιέρωμα στην κωμωδία screwball, ο O'Neal υποδύθηκε τον Howard Bannister, έναν στενό μουσικολόγο που παγιδεύεται σε μια άγρια περιπέτεια όταν συναντά την ιδιόρρυθμη Judy Maxwell, την οποία υποδύεται η Barbra Streisand. Η ταινία είναι μια κορυφαία φάρσα, γεμάτη με ανακατεμένες αποσκευές, λανθασμένες ταυτότητες και μια ξεκαρδιστική καταδίωξη αυτοκινήτων στο Σαν Φρανσίσκο.

Channeling κωμική λαμπρότητα

Στο "What's Up, Doc?", ο O'Neal μεταμορφώθηκε σε έναν σπασίκλα ακαδημαϊκό, αποβάλλοντας την τυπική ομαλή περσόνα του για να παραδώσει μια ερμηνεία που θυμίζει την κωμική λαμπρότητα του Cary Grant. Με τα χοντρά γυαλιά του και τον άψογο κωμικό συγχρονισμό, ο O'Neal απεικόνισε έναν άνδρα που χάνει σταδιακά την ψυχραιμία του καθώς συναντά την πιο ενδιαφέρουσα και εξοργιστική γυναίκα που έχει συναντήσει ποτέ. Η ερμηνεία του ήταν ένα masterclass σωματικής κωμωδίας, με δυσλειτουργίες της ντουλάπας, έντονες συζητήσεις κάτω από τραπέζια, ακόμη και κατάσβεση φωτιάς στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του.

Μια στιγμή ευχάριστου χάους

Αναμφισβήτητα η πιο αξέχαστη σκηνή στην ταινία είναι όταν ο Χάουαρντ μπαίνει στην Τζούντι στο μπάνιο. Σε μια στιγμή έκπληξης, ο O'Neal κατεβάζει βιαστικά το παντελόνι του, αφήνοντάς τον μόνο με το μποξεράκι του και ένα παπιγιόν. Αυτή η σκηνή δεν αφορά το σεξαπίλ, αλλά μάλλον ένα ευχάριστο χάος καθώς ο O'Neal σκοντάφτει πάνω από το παντελόνι του λόγω της απροσδόκητης παρουσίας της Judy. Αυτή η σκηνή δείχνει την ικανότητα του O'Neal να φέρνει αταξία και χαρά στην οθόνη, συμπυκνώνοντας το πνεύμα του είδους κωμωδίας.

Αγκαλιάζοντας το χάος και τη χαρά

Το "What's Up, Doc?" επέτρεψε στον O'Neal να επιδείξει μια πλευρά του εαυτού του που συχνά επισκιαζόταν από τους ρόλους του στα μελοδράματα και την προσωπική του ζωή. Απαιτούσε από αυτόν να εγκαταλείψει κάθε επίφαση αυτοεκτίμησης και να αγκαλιάσει την απόλαυση του να κοροϊδεύει τον εαυτό του. Η παιχνιδιάρικη αίσθηση του χιούμορ του είναι εμφανής σε κάθε κίνηση που κάνει ως Χάουαρντ, αλλά λάμπει πιο έντονα στην εμβληματική ατάκα της ταινίας, «Αγάπη σημαίνει να μην χρειάζεται ποτέ να πεις ότι λυπάσαι». Ο χαρακτήρας του O'Neal απαντά με ένα μετα-αστείο, γελοιοποιώντας την ατάκα ως «το πιο χαζό πράγμα» που έχει ακούσει ποτέ.

Διαρκής έκκληση της κωμωδίας Screwball

Σε μια εποχή όπου οι κωμωδίες screwball και οι κωμικοί πρωταγωνιστές γίνονται σπάνιοι, η ερμηνεία του O'Neal στο "What's Up, Doc?" αποτελεί απόδειξη του ταλέντου του και της διαχρονικής γοητείας του είδους. Μεταπήδησε ομαλά από αιχμηρές, πνευματώδεις γραμμές σε περίπλοκο λογοπαίγνιο σε σλάπστικ κωμωδία, γοητεύοντας το κοινό με την ευελιξία και τον κωμικό συγχρονισμό του. Παρά τα σκαμπανεβάσματα στην καριέρα και την προσωπική ζωή του O'Neal, η δουλειά του στην κωμωδία screwball μας δίνει μια κορυφή στην κωμική ιδιοφυΐα που βρισκόταν κάτω από την επιφάνεια. Χρησιμεύει ως υπενθύμιση του τεράστιου ταλέντου του και της χαράς που έφερε στο κοινό καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Η κληρονομιά του O'Neal θα μείνει αναμφίβολα στην ιστορία για τη συνεισφορά του στον κινηματογραφικό κόσμο, αλλά είναι οι κωμικές ερμηνείες του που θα συνεχίσουν να φέρνουν γέλιο και χαρά στο κοινό για τις επόμενες γενιές. Η ικανότητά του να αγκαλιάζει το χάος και να βρίσκει χιούμορ στις πιο απροσδόκητες στιγμές είναι μια απόδειξη του ταλέντου του και της διαρκούς δύναμης της κωμωδίας. Καθώς αποχαιρετάμε έναν θρύλο, θυμόμαστε τη χαρά και το γέλιο που έφερε στη ζωή μας.