De kunstwereld rouwt om het overlijden van een baanbrekende minimalistische beeldhouwer, bekend om zijn sobere en elementaire werken, op 88-jarige leeftijd. Ondanks een persoonlijk leven dat werd gekenmerkt door controverse, was zijn artistieke succes onverschrokken, met zijn werken die prestigieuze musea over de hele wereld sierden.
Geboren in 1935 in Quincy, Massachusetts, ontdekte hij zijn liefde voor beeldhouwkunst toen hij als machinist werkte op een spoorwegemplacement in New York. Zijn minimalistische creaties, waarbij vaak gebruik werd gemaakt van ongewijzigde industriële materialen zoals metaal en baksteen, leverden hem erkenning op. Zijn sculpturen, bekend om hun grimmige vormen en geometrische opstellingen, daagden traditionele kunst en betekenisconcepten uit. Hij benadrukte dat zijn werken geen inherente betekenis hadden en voortkwamen uit de sensualiteit van de materialen zelf.
Een van zijn bekendste stukken, 'Equivalent VIII', ook wel bekend als de 'stapel stenen', leidde tot controverse bij de aankoop door de Tate in 1972. Sommige critici verwierpen het als 'onzin', terwijl anderen de minimalistische esthetiek prezen. Gedurende zijn carrière presenteerde hij zijn sculpturen internationaal, onder meer in het Guggenheim Museum in 1970 en de Biënnale van Venetië in 2013.
In 1979 ontmoette hij de Cubaanse kunstenares Ana Mendieta, met wie ze in 1985 trouwden. Later dat jaar sloeg het noodlot toe toen Mendieta tijdens een ruzie uit het raam van hun appartement viel. Hij werd aanvankelijk beschuldigd van moord, maar werd uiteindelijk vrijgesproken. Mendieta's dood werd echter een verzamelpunt voor feministen, en protesten ontsierden vaak zijn tentoonstellingen.
Ondanks de omwenteling in zijn persoonlijke leven, staat zijn artistieke nalatenschap sterk. Zijn sculpturen, bekend om hun eenvoud en gebruik van industriële materialen, worden nog steeds tentoongesteld in grote musea, waaronder het Museum of Modern Art en het Guggenheim Museum. Zijn toewijding aan pure materie en geometrische arrangementen hervormde de grenzen van beeldhouwkunst en poëzie.
Zijn dood betekent het einde van een carrière die de minimalistische beeldhouwkunst opnieuw uitvond. Hoewel zijn artistieke prestaties algemeen worden erkend, werd zijn persoonlijke leven ontsierd door beschuldigingen en protesten. Toch zullen zijn bijdragen aan de kunstwereld nog jaren blijven inspireren en aanzetten tot nadenken.