Στις ημερομηνία, ένα αξιοσημείωτο ουράνιο γεγονός, γνωστό ως η Μεγάλη Έκλειψη Βόρειας Αμερικής, ξεκίνησε στο Μαζατλάν του Μεξικού. Καθώς η σκιά του φεγγαριού έφτασε στην ξηρά, η μέρα μετατράπηκε σε νύχτα στις 2:07 μ.μ. Ανατολική ώρα, δημιουργώντας μια αίσθηση σιωπηλού δέους μεταξύ των θεατών. Η έκλειψη στη συνέχεια χάραξε ένα μονοπάτι από τα νοτιοδυτικά προς τα βορειοανατολικά, διασχίζοντας το κεντρικό και βόρειο Μεξικό, τις πεδιάδες του Τέξας, τις μεσοδυτικές πολιτείες, την πολιτεία της Νέας Υόρκης, τη Νέα Αγγλία και θύλακες του ανατολικού Καναδά.
Παρόλο που η έκλειψη ήταν πιο εκπληκτική όταν παρατηρήθηκε συνολικά, πολλοί άνθρωποι βίωσαν μια μερική έκλειψη. Στο Σικάγο, ο ήλιος ήταν περίπου 94% κρυμμένος, ενώ στη Βοστώνη και τη Νέα Υόρκη, υπήρξε έκλειψη 90%. Ωστόσο, τα σύννεφα απείλησαν να επισκιάσουν τη θέα, υπενθυμίζοντας ακόμη και στους πιο φανατικούς κυνηγούς των εκλείψεων το απρόβλεπτο της φύσης.
Περίπου 32 εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν κατά μήκος του μονοπατιού της ολότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες προσελκύστηκαν σε αυτό το γεγονός, με πολλούς περισσότερους να ταξιδεύουν για να παρακολουθήσουν το θέαμα. Αυτό οδήγησε σε αναμενόμενη κυκλοφοριακή συμφόρηση, με τις αρχές να συμβουλεύουν τους οδηγούς να διαθέσουν επιπλέον χρόνο ταξιδιού. Τονίστηκε επίσης η ασφάλεια, με υπενθυμίσεις για τη χρήση προστατευτικών γυαλιών ή οπών για την ασφαλή παρατήρηση της έκλειψης.
Μια αξέχαστη στιγμή εκτυλίχθηκε στο Eagle Pass του Τέξας, όπου ενθουσιασμένα παιδιά χρησίμευσαν ως συστήματα συναγερμού, ανακοινώνοντας τη στιγμή που υπήρχε μια σαφής θέα της έκλειψης. Ο ενθουσιασμός τους συμπύκνωνε τη μαγεία και τη γοητεία που συχνά εμπνέουν οι εκλείψεις, ιδιαίτερα στα νεαρά μυαλά.
Πέρα από την ομορφιά της, η έκλειψη προσέφερε πολύτιμες επιστημονικές ευκαιρίες. Οι ερευνητές αξιοποίησαν αυτό το σπάνιο γεγονός για να μελετήσουν το στέμμα του ήλιου, το εξωτερικό στρώμα της ατμόσφαιρας του ήλιου, το οποίο είναι ορατό μόνο κατά τη διάρκεια μιας ολικής ηλιακής έκλειψης.